Als ik je vraag naar me te luisteren
en je geeft me goede raad
doe je niet wat ik je vraag.
Als ik je vraag naar me te luisteren
en je zegt dat ik me niet moet voelen zoals ik me voel
neem je mijn gevoelens niet serieus.
Als ik je vraag naar me te luisteren
en je denkt van alles te moeten doen om mijn probleem op te lossen
help je me niet
hoe vreemd dat ook lijkt.
Luister.
Alles wat ik wil is dat je naar me luistert.
Niets zeggen, niets doen, alleen luisteren.
Goede raad is niet duur,
en ik kan zelf handelen.
Ik ben niet zonder bron.
Soms moedeloos en in de war,
maar niet zonder bron.
Als jij iets voor me doet
wat ik zelf zou hebben kunnen of moeten doen,
draag je bij aan mijn angst en mijn zwakte.
Wanneer je accepteert dat ik me voel zoals ik me voel
hoe vreemd die gevoelens ook lijken
kan ik ophouden met mijn pogingen je te overtuigen
en kan ik eindelijk proberen te begrijpen
wat de achtergrond van mijn gevoelens zijn.
En als dat duidelijk is
komen ook de antwoorden,
en heb ik geen raad nodig.
Zelfs vreemde gevoelens hebben zin
als je begrijpt wat erachter zit.
Daarom vraag ik je:
Luister naar me
en als je wilt praten
wacht dan even op je beurt.
Dan zal ik naar jou luisteren.
